ကဲ…..ေျပာျပေနရတုန္း

ႏႈတ္ခမ္းနီ ၀တ္ထားတဲ့
တူညီ၀တ္စုံေတြ ျဖတ္ေျပးသြားတယ္…..
မင္းက ဘယ္ေနရာမွာ ႐ွိေနတာလဲ။
လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ ၅၀ က မ်က္မွန္ကိုင္းႀကီးမ်ားနဲ႔
ခါးဆိုလည္း မတ္ထားတယ္။
မင္းက ဘယ္ေနရာမွာ ႐ွိေနတာလဲ။
ဘယ္လမ္း ဘယ္ကို ဆိုတဲ့ ေျမပုံသိ႐ုံ နဲ႔
မသြားဘဲ ေရာက္ၿပီးထားသလို အိုက္တင္မ်ဳိး
ဆယ့္ေလးငါးက်ပ္တန္ သေရာ္ၿပဳံး
တြဲခိုတတ္တုန္းပဲလား။
မင္းက ဘယ္ေနရာက ၾကည့္ေနတာလဲ။
ေလ၀င္ေလထြက္လည္း ေကာင္းခဲ့ၾကပါတယ္…
ဘာေကာင္ႀကီး ထြက္လာမလို အသံမ်ဳိးနဲ႔
တစ္ေနကုန္ပဲ ထိုင္ေအာ္ေနေတာ့မလား
မင္းက ဘယ္ေနရာမွာ ႐ွိေနတာလဲ။
လန္းတယ္ ဆန္းတယ္ အႏုံဥာတ အာ’ နဲ႔
စိတ္ကို ေက်ာင္းထား…
ေယာဂေတြမွာပဲ ခံစားေနဆဲလား…
သူတို႔က မင္းကို တစ္ေနရာက ၾကည့္သြားတာ…။
ျဖစ္ၿပီးရင္ေတာ့ ပ်က္ၾကစၿမဲပဲ ေျပာေပါ့။
ၿပီးမွ ဘာေလးညာေလး လုပ္ခ်င္မိတယ္ညိွ
ဘာမွမသိတဲ့သူေတြ က်န္ေနဦးမွာပါေလ…
ေႏြ…..ပါပဲ
အေလွ်ာက္အလွမ္းကေတာ့ ေႏြ…ပါပဲ
အ၀ိုင္းနဲ႔ ၾကက္ေျခခတ္ ကစားေသာ ကေလးအထာ
မေက်ညက္လို႔သာ
ထပ္ထပ္ ကစားရတာလို႔ သေဘာထား
ငါတို႔…..
ဒီလို ေျပာျဖစ္ၾကတာေတာင္
ႏွစ္သံသရာေလာက္က
ၿငိဖူးခဲ့ၾကတာ ႐ွိေသးလို႔…။
ေဘးဘီ၀ဲယာထက္
အာ႐ုံစိုက္သင့္တာကေတာ့
မင္းက ဘယ္ေနရာမွာ ႐ွိေနတာတဲ့လဲ။ ။
( သိဂၤါရ )