ကဗ်ာမ်ား (သိဂၤါရ)

`ဒီဘက္က စေရ´ရင္ အလြမ္းနဲ႔ ပဲ ဆုံးတယ္´
နီယြန္ေရာင္ေလး ျပထား
အဲဒီ႔လို ေမွာင္တာ…
ဥဒဟို အသံေတြထဲ
တိတ္တိတ္ေလး ေငးၾကည့္
တိုးလ်ေနတာ ေတြ႕ရတယ္။
ဘယ္သူ႔ ဘယ္သူမွ ညင္ညင္သာသာ မျမင္ရပါဘူး
ျဖတ္´ခနဲ ေလာက္
ကဗ်ာ နဲ႔ ငါ လက္တြဲၿပီး
ေစ႔ေစ႔ငုံငုံ ျမင္လိုက္ရ
သူတကာကို ႏွီးႏြယ္ဖို႔ထက္
ငါ႔၀သီ နဲ႔ ငါ ေထြးအီေနတာခ်ည့္
တံခါး တစ္ဖက္ေတာ႔ ေစ႔ထား
တြန္း၀င္လာရင္ ႀကိဳႏိူင္ပါ႔မလား ပဲ
မဟာဗ်ဴဟာလို႔ ငါ႔အေပၚ မယုံၾကည္တာထက္
ဒီဘက္က အခင္းအက်င္းက ခုထိ ခံတပ္´မဆန္ေသး
သူလိုငါလို ပါပဲေလ
ကိုယ္႔ကိုယ္ ကို ကာကြယ္ဖို႔
အလြမ္းသက္သက္ စစ္ဆင္ထားတယ္။ ။
(သိဂၤါရ)
3rd September 2009
“ ဒီဘက္က သြားရင္ ေရာက္မယ္လို႔ခ်ည္း မေတြးနဲ႔ ”
^ အယုတ္အျမတ္ စုတ္လာဘ္ေတြ ၀င္မယ့္ကိန္း ႐ွိသတဲ့…
ဟဲ့…မင့္ စန္းလဂ္က တယ္နိမ့္ေနပ…ပဲ
ဣတၳိယတို႔ အာ႐ုံငါးပါးကို
ဘယ္သီအိုရီ နဲ႔ တြက္ထားေသးလုိ႔လဲကြဲ႕
အေရာင္းသမားေတြ ဇြတ္ေခၚရင္
လွည့္ထြက္သြားေသာ ၀ယ္သူလို အိုက္တင္မ်ဳိးနဲ႔ လည္း
စိတ္မ၀င္စားဘူး´ ေျပာမေနပါနဲ႔
မင္းလည္း ပုထုဇဥ္ ဆိုတာ
မင့္ ကိုယ္ေစာင့္နတ္ေတာ့ သိၿပီးသား….
^ ဘယ္လို ျဖစ္ေျမာက္မႈႏႈန္းအရ ေသြးၾကြျပဦးမယ္…..
ခဏခဏေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကို မႏႈိးဆြမိေစနဲ႔ေလ…..
ထီးႀကီးနန္းႀကီး မျမင္ရရင္
လန္းဆန္းတက္ဖ်ေရးက ႏွစ္ခါ ေကြ႕ေနရတတ္
အဆုတ္အတက္ မွန္တဲ့ ေသနဂၤပဲ ခင္းက်င္းပါ…
ဒဏ္ရာမရတဲ့ ေန႔ေတြ အတြက္
၀မ္းနည္းတတ္သူ သူရဲေကာင္းဖို႔ရာ…
မက်ဆုံးမွီထက္
က်ဆုံးၿပီးေနာက္အခ်ိန္က
ပိုၿပီး အေရးပါခ်င္ ပါေနတတ္တာမ်ဳိး……။
(သိဂၤါရ)
21st August 2009
`ျဖန္႔ျဖန္႔ေလး ျဖဴးထားတဲ႔ လမ္း´
တတိယမ်က္လုံးနဲ႔ ၾကည့္မွ ျမင္မယ့္ အာရုံမ်ဳိး…
အကၡရာေတြသက္သက္ပဲ
ေဖာ္က်ဴးထားေသာ စိတ္ကူးမို႔
ယုံႏူိင္စရာလို႔ေတာ့ မထင္ရပါဘူး။
ေသာတကို အျမင့္ဆုံး ျဖန္႔ထားၿပီး
အေတြးခ်ည္း ပုံေဖာ္ရမယ္႔ နည္းပညာ
႐ိုးသားျခင္းက အခမ္းနားဆုံး ခ်ပ္၀တ္တန္ဆာ ျဖစ္ရ
ခံစားမႈ အေၾကာင္း ေျပာၾကတဲ႔အခါ
ဘယ္တုန္းကမ်ား…..
အလိုအေလ်ာက္ နားလည္သြားမႈ ထက္
ေတြ႕ဆုံေဆြးေႏြးမႈေတြက အခရာ´က်ခဲ႔ပါသတဲ႔လဲ…
စကားလုံးေတြေတာင္ သိပ္ႀကီး လိုအပ္လွတာေတာ႔
မဟုတ္ဘူး။
တကယ္႔တကယ္
တစ္ေယာက္႐ွိတဲ႔ အတိုင္း
တစ္ေယာက္က သိဖို႔ဆိုတာက
အလုံးစုံ ေႏြးဖ်ပုံအပ္ျခင္း သက္သက္ပဲ ျဖစ္ေနတတ္တာမ်ဳိး…။ ။
(သိဂၤါရ)
21st August 2009
`ဖြင္႔ဆိုခ်က္မ်ား´
တေယာထိုးသံ အေၾကာင္းကို
စတင္ စဥ္းစားမိစဥ္တုန္းက
ေငြ႔ရည္ပ်ံတိမ္တိုက္ ရဲ႕
ဖြဲ႕စည္းပုံ တည္ျမဲေရးပဲ ေ႐ွး႐ႈလို႔…..
အျငင္းအခုန္တို႔ဟာ
သိမ္ေမြ႔စြာ လက္စသတ္ခဲ႔ပါရဲ႕။
ဥဒါန္းမ်ား လိႈဏ္သံမွာ
ယုံၾကည္မႈ ဆိုတာလည္း ဇကာက်လို႔…..
ဗုံလုံတလွည့္ ဗုံလုံတလွည့္ ပဲေပါ႔…
ခံစားမႈ´ ဆိုရင္
မေန႔က အထိ ငါတို႔ ထိေတြ႕ေနက်အရာ ျဖစ္ၿပီး
စိတ္တျခား ကိုယ္တျခား´ ဆိုရင္ေတာ႔
အခု ဖြင္႔ထားေသာ သံစဥ္ ျဖစ္မယ္။
ၿပီးၿပီးေရာ ေျပာၾကစတမ္းေတြလည္း ထားလိုက္ပါ။
စိတ္ပါ လက္ပါ မ်ဳိခ်ရမယ္႔ ေအာက္ဆီဂ်င္မ်ဳိးနဲ႔ပဲ
ငါက မနက္ျဖန္ကို ႏိုးထလိုတယ္။
ဒါကပဲ…
မ်ဥ္းၿပိဳင္မ်ား ျဖစ္ေၾကာင္း သက္ေသျပခ်က္။
၀ါလုံး႐ွည္ နဲ႔ ပတ္ရမ္းသလို ျဖစ္ခဲ႔တာေတြ အတြက္ေတာ႔
စိတ္မေကာင္းပါဘူး။
အၾကမ္းဖက္မႈ ထဲက အႏုပညာ ဆိုတာ
ယုံၾကည္မႈ တစ္ခုနဲ႔ ျပဳလုပ္ေသာ အသက္ဓာတ္ ျဖစ္ၿပီး
သူလို ငါလို စ်ာပနမ်ဳိးဆိုတာက်
ေက်ာ္ဖတ္ေနၾက ေနာက္ဆုံး စာမ်က္ႏွာလို
ၿပီးၿပီးေပ်ာက္ေပ်ာက္ အေၾကာင္းတရားပဲ ျဖစ္ေၾကာင္း…။ ။
(သိဂၤါရ)
22nd August 2009
`ဘယ္ဘက္လက္မွာ ဓါးတစ္ေခ်ာင္းေတာ႔ ပါစျမဲ´
မ်က္လုံး ႏွစ္လုံးကို ျခင္ေထာင္အမိုးမွာ ခ်ိတ္ထား
တခႏၶာလုံး ေဂ်ာင္းေဂ်ာင္းေျပး ၾကည့္လိုက္စမ္း
ကိုယ္႔လိပ္ျပာ ကိုယ္ ႐ိုေသတတ္ေသးသတဲ႔လား။
ဂ႐ုဏာတရားပါေသာ အသံတို႔ိကို စားသုံးၿပီး
အမွန္ေတြ မ်ားေအာင္ လုပ္ၾကည့္ေနပါတယ္လို႔
၀ိဥာဥ္ကို လိမ္ညာလိုက္
မ်က္ႏွာဖုံးေလး တပ္႐ုံနဲ႔
တဘ၀လုံး လုံၿပီ လည္းေတြး
သူတကာ ေအာ္ပရာမွာ ဇာတ္ရံ ျဖစ္ေနတာက်
တ႐ြာလုံး လွည့္ပတ္ၾကြား
ေနာက္ဆုံးေတာ႔ မင္႔ နံေဘးမွာ မင္းပဲေပါ႔…
႐ိုးသားမႈ ဆိုတဲ႔ အႏွစ္သက္ဆုံး ဟင္းလ်ာ အေပၚ
အဆိပ္ခပ္ခံခဲ႔ရပါတယ္ခ်ည္း ေတြးရင္
တကမာၻလုံး ဆုတ္ကပ္
ေျပာေတာ႔ မင္႔ကိုယ္မင္း ေကာင္းျမတ္ခ်င္တယ္ဆို
ဘယ္သူမွ ၀င္မလာရဲေတာ႔ပါဘူးေလ…
အခန္းေလး အေမွာင္ခ်
ကိုယ္႔ အတၱ နဲ႔ ကိုယ္သာ
စိတ္ခ်လက္ခ် အိပ္ေပါ႔
ေနပူလည္း ေလွ်ာက္ခဲ႔တယ္ လို႔
သူကေတာ႔ အတိအလင္း ျငင္းဆန္ခဲ႔…။ ။
(သိဂၤါရ)
3rd September 2009
`မွားေနၾက အမွား´
ရင္ခုန္သံ နဲ႔ ျပဳလုပ္ထားေသာ အနမ္းဆိုတာ
နာတာ႐ွည္ေသာ ကပ္ဆိုးတစ္ခု ျဖစ္ေၾကာင္း…
မသိမ္ေမြ႕ေသာ လမ္းေလွ်ာက္ဟန္ဆိုလည္း
ၾကိဳးတန္းဟာ အခါခပ္သိမ္း တုန္ခါတတ္ေၾကာင္း…
လူေျပာသူေျပာမ်ားတဲ႔ ေထာင္႔ခန္းေလးမွာ
သာမန္လူတစ္ေယာက္ ေနထိုင္ခဲ႔ေၾကာင္း…
အစက ျပန္ျပန္ စ´ေနရေသာ
မီး ခဏ ခဏ ပ်က္တတ္တဲ႔
ဘ၀ကား ျပေသာ ဒီေန႔ အေၾကာင္း…
ဘယ္လို ဆြဲေဆာင္မႈ မ်ဳိး မဆို
အမွန္တကယ္ လွည့္ဖ်ားမႈမ်ား အျဖစ္
သတ္မွတ္ေလ႔ ႐ွိၾကေၾကာင္း…
မေန႔က အထိ
ပ်ဳိးထားလက္စ ပန္း´ ကို
ထုံးစံအတိုင္း အညႊန္႔ခ်ဳိးလိုက္ၾကပါစို႔ရဲ႕…။ ။
(သိဂၤါရ)
22nd August 2009
`မိုးခါးေရ´
☺ ခ်စ္လွစြာေသာ က်က္သေရ´သညာေလးေရ…
အာခိမိလိ ေပ်ာ္တဲ့ အေပ်ာ္မ်ဳိး
နယူတန္ေတြးတဲ့ အသိမ်ဳိး
ဆိုကေရးတီး ေျပာတဲ့ နည္းနာမ်ဳိး
အဲဒီ႔ေကာင္ေတြ ေလွာင္ခဲ့ၾကသတဲ့…
တခါတခါ
အလုံးစုံ မိုက္မဲလိုက္မႈ ဆိုတာ
လက္လွမ္းမမွီတဲ့ စာတင္စရာ ျဖစ္တတ္တာမ်ဳိး…
ႏွစ္ခါေတာ့ အခြင့္မ႐ွိၾကပါဘူး။
နပိုလီယံလည္းပဲ ၀မ္းနည္းဖူးတယ္…
ဟစ္တလာလည္း ျပန္ေတြးၾကည့္စရာ ျဖစ္ခဲ့တယ္…
ဗုိလ္ခ်ဳပ္ကိုယ္တိုင္လည္း
ဘာဆိုလား စိတ္ပ်က္ဖူးပါရဲ႕…
တရံတဆစ္
အပိုပစၥည္းအသစ္နဲ႔ လဲပစ္လိုက္ေတာ့မွ
သုံးျဖစ္သြားေသာ ကိရိယာေတြခ်ည္းပဲဆို…
ကိုက္လမ္းထဲက သစၥာတရား ဋီကာ သံေ၀ဂအရ
ေနထိုင္ေပးရေတာ့မယ္ေပါ့…။
(သိဂၤါရ)
21st August 2009
“ရာဟုစီးခံထားရတဲ့ ေျမာက္ျပန္ေလ”
# ခ်စ္လွစြာေသာ က်က္သေရ’ သညာေလးေရ…
ကႏုတ္ကြန္႔ျမဴးထားတဲ့ ပန္းပုကေလးေတြပ…
အစကေတာ့ ေျမလြတ္ေျမ႐ုိင္းေတြခ်ည္း…
ဘာ ပ်ဳိးခ်ခ် ဖူးသစ္ခ်င္လိုက္ၾက…
အေတာင္စိုက္ခံရတဲ့ ျမင္း’ လို
ေျခေထာက္တပ္ခံရတဲ့ ေျမြလို
ၾကသိုင္း၀ါးအဆင္ မလႊင့္လႊားတတ္
ကိုယ့္ႏွာေခါင္းေပါက္နဲ႔ ကိုယ္
ေလ၀င္ေလထြက္ရမွာပဲ ခက္သလို…
သူက မနက္လို႔ ခရီးဦးၾကိဳတာ
ကိုယ့္က် ေက်းဇူးပဲ ႏွစ္လုံး သုံးလုံး ကို
ျပန္မေျပာတတ္သလို အ’ ေနမိ…
ဘယ္ေတာ့မွ ၀င့္ဦး ၾကြားဦးမယ္…!
# ႐ြာရန္ ရာႏႈန္းကေတာ့ အျပည့္’ ခ်ည္းပဲ…
သမုဒၵရာက ေငြ႕ရည္ဖြဲ႕လာၾကတာခ်င္းတူဦး…
အေနာက္ေတာင္မုတ္သုံပဲ
မိုးပါတဲ့ေလ’ လို႔ သူသူငါငါ ေတြးၾကမွာေပါ့
ဘယ္ႏွႏွစ္ေနမွ တစ္ေခါက္ေလာက္ျဖစ္ေလ့႐ွိတာေတြေတာ့ ထားလိုက္…
တစ္မ်ဳိးႀကီးပဲ ျဖစ္ျဖစ္ေနသတဲ့လား…
စိတ္႐ွိစရာေပါ့…
လမ္းလို႔ ေျပာတာ အားလုံးကို
မင္းမွ မေလွ်ာက္လွမ္းခ်င္ဘဲ…..။ ။
(သိဂၤါရ)
21st August 2009
`လြန္ခဲ႔ေသာ ႏွစ္ႏွစ္ကတည္းက မက္ထားျဖစ္တဲ႔ အိပ္မက္´
ဒီရက္ေတြထဲ
သူငယ္ႏွပ္စားေလးလို ေငးေနမိတဲ႔ အခါေတြ ႐ွိခဲ႔တယ္။
ဒီမနက္ေတြထဲ
မ်က္လုံးေတြ မွိတ္တဲ႔အခါမွ ျမင္ေနရမွာလည္း
စိုးခဲ႔တယ္။
အထူးတလည္
ေလေျပေသြ႕တိုင္း…
ရယ္ဟန္ကေလး ႐ိုးတိုးရိပ္တိတ္ဆီ
ေတြးေနမိရမယ္႔ ႏွစ္ကာလမ်ဳိးေတာ့ မဟုတ္ေတာ႔ပါဘူး။
မည္သို႔ လုပ္လိုက္သည္မသိ
လူေလးေယာက္ လဲက်သြား ဆိုတဲ႔
တစ္ေခတ္က တင္ဆက္ပုံမ်ားလို
ဆန္းဆန္းၾကယ္ၾကယ္ေပါ့…
ယုံတတ္မွေတာ႔ ယုံအပ္စရာပါ။
ဒီဘက္ရင္အုံဆီက
အခါခပ္သိမ္း ျမည္ဟည္းေနေသာ အသံအေၾကာင္း
စကားစပ္ရရင္သာ
အလြမ္း နဲ႔ ေ႐ြ႕တဲ႔ စကၠန္႔ေတြခ်ည္းသက္သက္ပဲ
ေျပာျပဖို႔ ႐ွိတယ္…။ ။
(သိဂၤါရ)
21st August 2009
“ သံသယ မိုးတိမ္ ”
တိမ္မည္းေတြလို
ငါ့အေပၚ အုံ႔ဆိုင္းမထားဘဲ
႐ြာမယ္ဆို ႐ြာခ်လိုက္ရင္လည္း
ရပါတယ္။
ငါကေတာ့…..
မႈိင္းညိဳ႕ ပူေလာင္ေနမယ့္အစား
သက္တန္႔ေတြ ၾကားမွာပဲ
ဖ်ား’ ေနလိုက္ခ်င္တယ္။ ။
(သိဂၤါရ)
Created at 21st August 2009.
“ အဲဒီ႔အတိုင္း လုပ္လိုက္ဖို႔ ”
ခ်စ္ျခင္းတရားမွာ…
အနာအဆာမပါ၊ အဖုအထစ္မပါ
တကယ္႔စီးေမ်ာမႈသက္သက္အတိုင္း
ပကတိ ႐ိုးသားခဲ႔ပါတယ္။
သက္ေသျပစရာေတာ႔…
ႏွလုံးခုန္သံပဲ ႐ွိတယ္။
စိတ္တိုင္း စိတ္တိုင္းရဲ႕ အႏုကမၸတ္မွာ
ဘ၀ရဲ႕ အထားအသုိေတြ ႐ွိေနတာေတာ႔
ထားလိုက္ဖို႔…
ေလွ်ာက္လွမ္းၾကပါစို႔ရဲ႕
ငါတို႔ ကံလမ္းေၾကာင္း အတိုင္း…..
လုပ္ယူလို႔ရတဲ႔ ကံၾကမၼာေတြ အတြက္
၀မ္းသာ ၀င္႔ၾကြား၊ ေဆာင္႔ၾကြားၾကြားႏိူင္ဖို႔ ႐ွိသလို
လုပ္ယူလို႔မရတဲ႔ ကံၾကမၼာတခ်ဳိ႕အတြက္လည္း
စိတ္မပ်က္ေၾကး
ေသးေသးေလးေတြကိုခ်ည္း လိုက္မေတြးမိေနေစနဲ႔
ငါတို႔
ဘယ္ေလာက္ ခမ္းနားေအာင္ အိပ္မက္ထားတယ္ ဆိုတာ
ေတြးတိုင္း သတိရဖို႔ ႐ွိသလို
သတိရတိုင္း ေတြးဖို႔ ႐ွိတဲ႔အရာ။ ။
(သိဂၤါရ)
PM 11:47, 7th September 2008
`အမွာစကား´
ခ်စ္လွစြာေသာ က်က္သေရ´သညာေလးေရ…
ႏွစ္သစ္ကူးကာလ ကိုလည္း လြန္ေျမာက္ခဲ႔ၿပီ
ပိုၿပီးေျပာျပစရာ ညမ်ားအေၾကာင္းလည္း မ႐ွိေတာ့ၿပီ
၀သီလုိ႔ မင္းေျပာခဲ႔တဲ႔အတိုင္း
ေန႔ေတြအေၾကာင္းကို ေမ႔လိုက္ရေအာင္ပါ။
တနဂၤေႏြ ဆိုတာ ဘယ္ေလာက္လွလို႔
ငါတို႔ အားလပ္ခ်ိန္ကို ထည့္လိုက္ရမတဲ႔လဲ…
ကိုယ္႔အတၱ နဲ႔ ကိုယ္ေ႐ြ႕ပါ။
စည္းျခား႐ိုးျခား
ငါ႔ထက္ ပိုေတြးရမယ္႔ မင္းအတၱနဲ႔
ငါ႔အတၱထက္ ပိုေတြးရမယ္႔ မင္းအေၾကာင္းက
ေဆြးေႏြးစရာ ျဖစ္လာမလားပဲ
အျပာေရာင္ေန႔မ်ားလည္း ႐ွိမယ္။
အ၀ါညစ္ညစ္ ႏွစ္ကာလေတြလည္း ၾကံဳမယ္
တစ္ခ်က္မွေတာ႔ ငဲ႔ မၾကည့္လိုက္ပါနဲ႔
ဟိုတုန္းကထက္ ပို႐ြံတဲ႔ မ်က္လုံးမ်ဳိးနဲ႔
တစ္ခုေသာ ကမ္းလက္ကိုသာ
စိတ္လိုလက္ရ တြဲလိုက္ပါ။ ။
(သိဂၤါရ)
28th October 2008
`အ႐ိုး႐ွင္းဆုံး မ႐ိုးသားမႈ´
လင္းလဲ့ျဖာေသာ ေရာင္ျခည္ရဲ႕အစမွာ
ဆယ္စုႏွစ္ ႏွစ္ခုသုံးခုစာ
ေတာက္က်ဴးလာခဲ့ပါၿပီလို႔
ၾကယ္ကေလးက ေတြးထားပါတယ္…
ခက္႐ိုင္းေတြ ႏြယ္သင္ဖို႔ေတာ့ ႐ွိအပ္
ဘယ္လို အလင္းအျပ နဲ႔မွ မေႏြးဖ်ေစလို
ည´ဆိုတာသာ မေမ့လိုက္ပါနဲ႔
ေ႐ြးခ်ယ္စရာေတြေတာ့ ႐ွိတတ္တာပဲ
ဒီဘက္က ကမ္းတဲ့လက္မွ
အေမွာင္ ဒါမွမဟုတ္ လင္းပ
ဒီလိုေတာ့လည္း မဟုတ္ရပါဘူး။
ေလွာ္ၿပီးခတ္တဲ့ ေလွခ်ည္း
႐ြက္´စမ္း ေလ´မွန္း ၿပီး ႏွင္ၾကတဲ႔ အခါ
ပဲ႔ထိန္းေပးမယ္႔ တစ္ေနရာ
တက္မ အလွည့္အႏြဲ႕ အစုံမွာ
ဒီလက္တစ္စုံကိုပဲ ယုံၾကည္ေနတတ္တာမ်ဳိး…..
(သိဂၤါရ)
21st August 2009
`ေခၽြးအစို႔မွာ ပ၀ါတို႔ေပးတာလို ပါးျပင္ဆီ တြားတက္လာေသာ အနမ္း´
သတိရတယ္… ဆိုတာက
ေတြးမိတိုင္း သိေနတဲ့ ေ၀ဒနာေပါ့…
႐ြာ႔ျပင္ေရာက္မယ္ေျပာတဲ့ အမွန္တရားေတြ
အမ်ားနဲ႔ ဆန္႔က်င္ၿပီး
ငါေတာ့ တစ္ခါတစ္ခါ ႐ုိးသားဆဲ
ကိုယ္႔ကိုယ္ကိုမွ ျပန္႐ွင္းျပေနရရင္
ဘယ္လို အားခြန္နဲ႔ ထိန္းေက်ာင္းၾကမတဲ့လဲ…..
ခက္တယ္…
လူ႔ဘုံထဲ လာၿပီးျဖစ္တာကိုက
အထားအသုိ မွားေနခဲ့သလိုလို
ဘယ္သူတစ္ေယာက္ကိုမွ
အေျခအတင္ မေျပာလိုတဲ့အခါ
မင္းပဲ
ငါ႔ကို ႏွစ္သိမ့္ဖို႔ရာ
တရံမလပ္ ေမွ်ာ္ေတြးေနတတ္တာ
ဘာေၾကာင့္ပါလဲ…။ ။
(သိဂၤါရ)
21st August 2009
`ေစာင္႔ထိန္းမႈအေၾကာင္း ေတြးျဖစ္တဲ႔အခါ´
တခ်ဳိ႕တခ်ဳိ႕ေသာ စီးေမ်ာပုံတို႔မွာ
စိတ္ကို မွတ္တဲ႔ အဘိဥာဥ္ ေပ်ာက္႐ွခဲ႔
ဘ၀ထဲ…..
ေခၽြးစို႔ခ်ိန္မွာ ျမင္ေတြ႕ခ်င္ေသာ အၿပဳံးဆိုတာ
ေတြးေတာခြင္႔ မ႐ွိေတာ႔တဲ႔ ေကာင္းခ်ီးေပးမႈ တစ္ခု…။
က်င္႔၀တ္ေတြ အေၾကာင္းပဲ ေျပာၾကပါစို႔ရဲ႕ေလ…
ခ်ိတ္ဆက္ထားပုံကေတာ႔ လွလြန္း
ထိန္းခ်ဳပ္ထားတယ္ဆိုလည္း
ဘယ္ေတာ႔မွ လႊတ္ခနဲ ျဖစ္မသြားဖို႔
အ႐ွင္းျမင္ရမယ္႔ အျမင္႐ွင္းတဲ႔အခါက်ရင္သာ
ငါ႔သို႔ ျပံဳးေသာ အျပံဳးမွာ
ဂ႐ုဏာ သက္ခဲ႔ေၾကာင္း ေပၚလြင္လိမ္႔…
ဒီလိုနဲ႔ပဲ ၿပီးရမယ္႔ သာမန္ကိစၥတစ္ခု ပါပဲကြဲ႕…
ဘယ္ေတာ႔မွ မဖြင္႔ဟဖို႔
ဘယ္ေတာ႔မွ မ႐ွင္းျပဖို႔
ဘယ္ေတာ႔မွ မလွစ္ဟဖို႔
ဘယ္ေတာ႔မွ မလုပ္အပ္လို႔
ေနာက္ဆုံး…..
ထြက္သက္မွာ အဖ်ားခတ္ေသာေလ အပါအ၀င္
တစ္စြန္းတစ္စမွ မ႐ိုးမသား မ႐ွိဖို႔။ ။
(သိဂၤါရ)
PM 10:30, 10th September 2008
`ႏွစ္ဦးသေဘာတူ ဆိုညည္းတီးခတ္ထားတဲ႔ ေတး´
ဘယ္ လက္ခတ္နဲ႔ ခတ္ခတ္ သံစဥ္မွန္ဖို႔
အႏုပညာကို မညာနဲ႔
သူမ်ား ေကြးညႊတ္အားမွာ ရင္သပ္႐ႈေမာတာ
ဖန္တီးသူေတြ အလုပ္ မဟုတ္
တစ္ေခတ္က အိပ္မက္ေတြနဲ႔လည္း
ပ်ဳိလြင္ခဲ႔ဖူးတာ
အႏုပညာကိုေတာ႔ မညာလိုက္နဲ႔
လွ်ပ္စီးေတြ ျပက္ျပက္ထၿပီး
ေလကို ညႈိ႕ယူျပဦးမယ္…?
မင္းမို႔ တိုက္စားသြားရင္
ေျမႏုသဲ၀ွမ္းခ်ည္း ျဖစ္မယ္ထင္
အႏုပညာကို ညာၾကည့္ခ်င္တုန္း
ဘယ္အေမွာင္နဲ႔ မွလည္း လင္းမျပနဲ႔
ခ်ျပလိုက္ရင္ ဆိုတဲ႔
မ်က္လွည့္ဆရာ ေတာလားႀကီးနဲ႔
အလမၸာယ္ ျပက္လုံးပဲတတ္
ကိုယ္႔ အသက္ဓါတ္နဲ႔ ကိုယ္ စည္းခ်က္က်ၿပီ တဲ႔လား
မိုးရိပ္လႊမ္းၿပီးမွ
သင္းလာတဲ႔ ေျမနံ႔အရေတာ႔
အိပ္မက္တစ္ဆင္စာလုံး ပ်ဳိးႀကဲတတ္ဖို႔ ပဲ လိုပါတယ္…။ ။
(သိဂၤါရ)